Dag 16 fort Lauderdale

Na 4 weken aan het werk in Brunei, een dikke jetlag gevolgd door twee weken rondreizen met iedere dag nieuwe ervaringen was ik ook wel toe aan een dagje rust. Omdat de meiden liever niet rijden in Amerika hebben Richard en ik heel wat kilometers achter het stuur doorgebracht. Terwijl de luikjes van de bijrijders af en toe dichtvielen moesten wij de ogen op de weg houden. Gisteren merkte ik dat de jongens ook wat vermoeider werden. Dus vandaag pool day. Dit hotel was ook voor dat doel uitgezocht: om even tot rust te komen. Zoals bekent is Richard niet het type is om stil te zitten dus gingen zij op pad naar Miami.
Wij hadden geen wekker gezet en werden rond negenen wakker. Lukas kon nog wel langer slapen maar dat deed hij maar bij het zwembad. Een heerlijk ontbijtje op de veranda van het hotel met uitzicht op de oceaan en het gebruis van de branding. Rustig nippend aan mijn bakje koffie besloten we met zijn allen om hier te blijven vandaag. 4 bedjes aan het zwembad was geen probleem en de poolboy wilde wel een parasol voor ons neerzetten. Tim en Lukas vermaakten zich met een balletje afgewisseld met een ritje in de Lazy river, een bad rondom een paar palmbomen met een stroomversnelling. Zelfs Mafalda ging even het water in!  Van het zwembad konden we zo de zee in. Met een bries van windkracht 4 hadden we toch nog wat redelijke golven. De water temperatuur was heerlijk, maar dat zout blijft lastig Voor Lukas geen probleem. Met zijn duikbrilletje bleef hij maar gaan. Golf na golf spelend in de branding. Uur in uur uit. Dan weer met een body board en anders gewoon met zijn rug tegen de golven. Wat kan het leven van een twaalfjarige toch simpel zijn en het grappige is: vergeleken met de andere activiteiten die we gedaan hebben is het spelen op het strand bijna gratis. Vandaag ook even gebeld met pake en beppe die in ons huis verblijven. Nog weinig regen gevallen in Hippolytushoef, het gras groeit nog niet echt. Het huis van Richard en Katinka is ook bewoond met de familie uit Brabant. Beide ouders zijn trouwe lezers van deze blog, bedankt daarvoor. Wederom een klompje weggegeven vandaag. Het meisje van de bediening heeft ons de hele dag keurig geholpen. Ze wilde zelf wel eens naar nederland maar haar grootmoeder durft niet te vliegen. Des avonds in het hotelrestaurant gegeten. Lukas wilde in de stad eten maar Tim was redelijk verbrand vandaag dus bleven we in de buurt. Vond ik ook niet erg. Even een dagje geen auto. In de avond weer op mijn favoriete schommelstoel een verslagje schrijven met op de achtergrond, ver op de oceaan, de lichtflitsen van het onweer. Niets meer gehoord van Richard en Katinka, zijn toch wat ongerust. Plotseling een smsje: 22:10 zijn we in hotel met een verhaal. Erg benieuwd blijven we wachten. Inderdaad komt de familie binnen om kwart over tien. Ze zijn na een dagje cruisen door Miami teruggereden naar het hotel, toch een ritje van een uur. Halverwege een klapband van het linkerachterwiel. Na wat onduidelijke telefoontjes met verhuurbedrijf ( er gelden speciale regels voor wegslepen van voertuigen op de highway) besloten ze door te rijden naar het dichtstbijzijnde pompstation, met een dikke rookpluim over de hele highway tot gevolg. Verhuurbedrijf had daar een taxi geregeld en ze werden terug naar airport gereden waar de familie een ford expedition uitkoos voor de verdere verloop van de vakantie. Uiteindelijk waren ze dus om kwart over tien veilig en wel weer in hotel.
Morgen vertrekken we weer naar Orlando, onze laatste stop.