dag 14 van new Orleans naar Miami

Half zeven ging de wekker. Vandaag weer een reisdag voor de boeg. Gisteren nog even vervelend want Richard kreeg wat dubbele rekeningen voor de kiezen. Omdat we de afgelopen maanden wat hotels hebben gewijzigd zijn er toch nog wat afschrijvingen gedaan. Richard heeft de bewijzen van de annuleringen via booking dot com maar het blijft even afwachten. We vliegen van New Orleans naar Miami. Vroeg op dus dat betekent geen ontbijt. Geen ontbijt is weer een risico voor het humeur. Als dat maar goed gaat. Omdat we niet bij het hotel konden parkeren stond de auto verderop. Deze werd keurig voorgereden. Een probleem: de benzine meter stond al een tijdje te knipperen en we moesten nog een half uurtje rijden naar de airport. De conciërge wees ons de dichtstbijzijnde benzine pomp en op slechts de dampen van de overblijvende milligallons benzine redden we het nog naar de tank. Na het tanken op weg naar de airport, alleen heeft new orleans nogal wat wegen die onder de snelweg doorlopen met driedubbele klaverblad kruisingen. We reden dus niet in een keer de stad uit. Gelukkig waren we ruim op tijd om in te checken voor onze American Airlines vlucht naar Miami en konden we nog een ontbijtje scoren voor onze vlucht naar de sunshine state. Na een kleine vertraging van 20 minuten landden we twee uur later en konden we de tijd meteen weer een uurtje vooruit zetten. De koffers kwamen heel en, dus op naar de car rental. Dit bleek nog een behoorlijk stuk lopen en met een treintje de zgn MIA mover kwamen we bij de Budget. Ar rental desk terecht. Gelukkig niet zo’n lange rij als in orlando. Deze keer werden we verwend met een Chevrolet Suburban. Interieur is precies als onze vorige GMC Yukon maar een stukje langer! Een halve vrachtwagen. We konden hier makkelijk met zijn zevenen in en alle koffers. Daarom had Richard iets anders uitgezocht. De originele RAV4 werd ingeruild voor een witte Chevrolet Camaro Cabrio. Boys toys en superdecadent reden we met onze all american wheels van Miami naar Fort Lauderdale. Richard en Tim in de Camaro en wij met bagage in de Suburban. Een pracht op de highway. Het hoten in fort Lauderdalel is ook weer een pareltje maar bij binnen komst toch een verrassing, bij het inchecken een continue gedrill van een boorhamer. Het blijkt dat hotel maar half vol zit ivm renovatiewerkzaamheden. Hebben wij weer. Er zal, zo wordt ons gezegd, van 09:00 tot 18:00 gewerkt worden. Wij liggen op de vierde en zullen er geen last van hebben maar Richard en Katinka worden verplaatst van de derde naar de tiende verdieping. Afwachten maar morgen. Eerste indruk van Pelican grand beach resort is prachtig. Gelegen direct aan het strand met een lazy river en zwembad wordt het heerlijk toeven na onze lange reis. Op de veranda met uitzicht op de Atlantische oceaan zit ik in een schommelstoel nu dit stukje te schrijven. De kinderen zijn even met Richard in de cabrio op pad en de dames genieten van een spelletje op de Ipad terwijl Katinka zegt: wat hebben we het toch slecht. Zelfs in de avond is het hier goed uit te houden met een zuidelijke bries. Direct na aankomst had iedereen de zwemkleding aan en plonsden we in het zwembad en daarna in de zee, de zee was zelfs warmer dan het zwembad. Op het strand waren wel gedeeltes afgezet. Dit was omdat er schildpadden eieren lagen begraven. We weten nog niet wanneer die uitkomen.. De kamers hebben oceanview dus het zal lekker wakker worden vannacht.