Dag 9, Zaterdag 18 April, Rondje om

Vanochtend stond Mickael weer vroeg voor de deur. De airco wordt gereinigd. Niet veel later stopte een rokende, oude Toyota Kijang van zo’n 40 jaar oud voor de deur. (mooi model, google dit type maar eens) 5 jonge Bengalezen stapten uit de auto. Ik zei ‘good morning’ maar geen reply, ze verstonden waarschijnlijk geen engels. Alle 7 airco’s werden van de muur gehaald en buiten op de stoep schoongemaakt. Een tijdrovend klusje waar ze pas aan het eind van de dag mee klaar waren.

Ik besluit dan maar een ommetje te maken. Een rondje om het Andulu Forrest. Volgens google maps gaat er een weg omheen dus die wil ik volgen. Eerste even de maaltijd voorraadbakjes wegbrengen in OPP en meteen de temperatuur op laten nemen. Alle thermometers zijn uitverkocht in Brunei dus laat ik mijn temp. dagelijks bij de poort meten. Op de terugweg even langs benzine station maar daar is het druk. Even doorrijden dan maar. Ik kijk om me heen op zoek naar leuke foto’s als ik plots in de remmen moet. Te laat…Midden op de weg staat een vrouw stil die af wil slaan maar ik zie haar te laat. Ik schamp net haar witte achterbumper. Geen gewonden gelukkig. Samen de schade bekijken op parkeerplaats, deze blijkt mee te vallen. Beide auto’s een schamp streep. Ze had ondertussen haar man gebeld die er ook naast stond. Na foto en contactgegevens te hebben uitgewisseld toch nog even langs OPP om schade te melden. Alles moet worden geregistreerd. Serina, onze HSE ( Health Safety Environment ) Superintendent ,belde nog even met de vrouw. Hopelijk blijft het er bij. Daarna toch nog even langs benzine station voor de peut. Tanken hoef je niet zelf te doen, er staan mannetjes bij de pomp die de slang voor je bedienen ( 18 Brunei dollar voor 33 liter = 36 eurocent per liter !!! ). Ik vroeg ook naar een landkaart van Brunei maar begrepen niet echt wat ik bedoelde. Ze pakten hun mobieltje en lieten google maps zien. Kaart is ook niet echt nodig in dit land met slechts enkele hoofdwegen.

Ik nam dezelfde weg richting Labi. Die kende ik nog van een paar dagen eerder. Ik had op Google earth een groot meer in het midden gezien met een weg er naar toe. Het bleek een grote dam te zijn die in 1993 is geopend door de kroonprins en dient als waterbuffer voor het Belai disctics in tijden water water schaarste. De weg er naar to was nieuw en voorbereid om verder te ontwikkelen maar was vandaag de dag uitgestorven. Na wat foto’s verder. Ik nam de afslag naar Bukit. Naast een zaagfabriek zag ik een mooie boomstam grijp machine staan. Ik moest even aan Jasper denken, mijn kleine grote neef die zo van grote graafmachines houdt, en hem de foto opgestuurd. Verderop werd de bebouwing minder en na 10 kilometer ook de wegen, asfalt ging over in gravel. Ik dacht aan een tijdelijke situatie. Door de regen zaten er af en toe behoorlijke gaten in de weg. Dit moet niet te lang duren dacht ik. Rijdend in een personenwagen over deze onverharde wegen mistte ik mijn 4x4 wel. Maar die moet bij OPP blijven natuurlijk. Wat is het nummer van de wegenwacht eigenlijk… Opeens een keuze: links of rechts. Geen bordje te bekennen. Natuurlijk kies ik de verkeerde. Na 10 minuten hobbelige weg toch maar even google maps aangezet. Inderdaad de verkeerde afslag. Het goede aan dit land is dat er op alle hoge heuvels zendmasten staan voor een redelijk mobiel signaal. Na weer de goede kant opgedraaid te zijn kom ik weer op asfalt terecht, weliswaar met dikke gaten hier en daar, maar ik kan doorrijden. Het begint dan ook wat te spetteren maar daar blijft het bij. Rond 5 uur ben ik weer terug en belt Mark of ik kip masala met Naan brood wil eten. Hij neemt wat mee als hij klaar is met werken om 7 uur. Perfect daar heb ik wel zin in.