Zondag 16 Augustus,  dag 8 & 9, het doucheputje

Weekend! Ik zit zaterdag alweer op de helft, hij is redelijk snel omgegaan. Dat komt natuurlijk door de nieuwe situatie waarin je zit. Tweede helft zal wel wat langzamer gaan ben ik bang. Wat ik het meeste mis is de frisse lucht, ik zit hier in geconditioneerde lucht en de ramen kunnen niet open. Ik las een stukje over de verspreiding van het virus en men vermoed dat een slecht werkend luchtsysteem een grote bijdrage heeft aan de snelle verspreiding in bijvoorbeeld bejaardenhuizen. Ik hoop dat ze hier goed onderhoud geven aan de installatie. Het leven op 50 vierkante meter ben ik al wel gewend maar dat betekent niet dat ik dit altijd zou willen. Ik weet dat het ‘maar’ voor twee weken is, er zit een einde aan. Het kan altijd slechter denk ik maar. Bewoners in Italië en Spanje eerder dit jaar zaten een maand opgesloten in hun appartementen. Wat dat betreft is de Nederlandse aanpak niet verkeerd denk ik, gebaseerd op eigen verantwoordelijkheid. Richard is zelf in quarantaine gegaan nadat bij een zoontje van een collega Corona is geconstateerd en Luc wil graag getest worden nadat hij op de Appelhof de bloemetjes buiten heeft gezet. De bereidwilligheid onder de burgers is er dus wel, het is nu aan de overheid om dat te faciliteren door de GGD voldoende materiaal en mankracht te geven.

Het weekend is voor mij ook even ontspannen, geen verplichtingen. Lesjes frans, half uurtje bootcamp en stukje schrijven sla ik over. Zelfs even uitslapen op zondag. Ik had een magazine zomer voordeel-pak meegenomen van Schiphol: de Esquire en Quote samen dus onder het genot van een bakje oploskoffie daar mooi even de tijd voor. Ook het bad maar eens opgevuld. Normaal ben ik geen badmens maar omdat ik toch niet anders te doen had de kraan maar opengedraaid. De badkamer is volledig opgetrokken met marmer. De tegels hebben een strakke zijkant zonder voeg en reiken tot aan het plafond. De kit laat hier en daar wel los. Het geheel geeft een chique uitstraling wat me deed denken aan mijn overnachtingen in Le Grand Hotel in hartje Bordeaux, 10 jaar geleden alweer voor een seminar van Total. Bij aankomst lagen er een tandenborstel, naaigaren, zeepje, douchekapje verpakt in een doosje klaar op de wastafel, netjes. In Azie hangt naast iedere toiletpot een kleine douche om je billen mee af te spoelen na een grote boodschap. De meeste mensen hier gebruiken die maar ik hou het bij het oude vertrouwde papier. Als ik de stop van het bad wil sluiten zie ik wat zwarte haartjes uit het putje naar boven steken. He bah, niet goed schoongemaakt. Met dichtgeknepen neus poer ik met mijn vingers in de afvoer en haal een klein bosje haar uit het putje, zwarte, stugge lange. Kan niet van mij zijn. Nadat ik het in de WC heb gegooid was ik mijn handen driemaal met zeep. Ik spoel de badkuip een paar keer schoon, je weet nooit wie er allemaal in hebben gelegen, en druk de stop weer in het afvoer putje. Na een half uurtje is de kuip vol en kan ik gaan liggen. Ik zet een muziekje op, klassiek deze keer. Deze periode van totale afzondering geeft mooi de tijd om Spotify te verkennen. Net als met eten is mijn muzieksmaak erg gevarieerd. Ik hou van alles, als het maar niet te lang duurt. Tijdens het lezen draai ik Jazz ( afspeellijst Coffee table Jazz), tijdens fitness dance ( Toolroom Miami), tijdens eten 70/80’s ( Bozz Scaggs) tussendoor rap ( Rakim) en nu ik in bad lig zet ik de vier jaargetijden van Vivaldi op gespeeld door Janine Jansen op de viool. Het water is heet en spreid zich als een warme deken om me heen, genieten. Na een kwartiertje heb ik er genoeg van en spoel me af onder de douche, de straal is lekker hard zodat het mijn schouder wat masseert. De badkamer heeft zich gevuld met de dikke mist en de spiegel is beslagen. Ik durf de deur niet meteen open te doen. Op onze platforms offshore al een paar keer een loos alarm gehad doordat er een badkamer deur wordt geopend en de hete, vochtige lucht  de kamer in zweeft en de rookmelder triggered met een brandalarm tot gevolg. Staat iedereen voor niks op de binnenplaats en jij in je blote kont.

Een relaxed weekendje dus, veel gelezen en een ‘golden Oldie’ gezien op Netflix: Life of Brian door de crew van Monthy Python. Engelse humor van de bovenste plank. In deze film zat voor mij ook de spreuk van de dag, iets wat ik ook probeer uit te dragen, blijf positief, kijk naar oplossingen niet naar problemen. Hangend aan het kruis zingt Brian:

“Always look at the bright site of Life”.