Dag 7, Donderdag 16 April, Hicking in Pekan Tutong

Wekkertje weer eens gezet omdat om half acht Hafiz mijn paspoort op komt halen. Mijn visum was reeds verlengd maar de werkvergunning moest ook met een jaar verlengd worden. Daarmee krijg ik dan een zgn groene kaart waarmee ik voor langere tijd in Brunei kan werken. Hafiz is onze vaste ‘driver’ voor allerhande zaken: olie samples vervoeren, mensen ophalen van kantoor in de hoofdstad, hij is ook de eerste die ik zie als ik uit vliegtuig stap om me naar het guesthouse te brengen. Hij heeft me vandaag meteen even de parkeerplaatsen laten zien voor als ik volgende week naar Bandar wil.

Rond de middag is Hafiz weer terug en ga ik met de auto richting Pekan Tutong een plaatsje 20 km verderop. Een leuk dorpje aan de brede rivier de Tutong. Naast de rivier veel bedrijvigheid en een paar leuke coffeeshops, maar ik blijf toch veilig in de auto. Alhoewel er in Brunei de laatste 7 dagen geen nieuwe besmettingen zijn geconstateerd wil ik het nog niet opzoeken.

Aan de rand van het dorpje is een mooi aangelegd park met wat originele huisjes op palen (Sungai Basong). Dit stukje is niet toegankelijk ivm Covid maar toch een paar leuke foto’s gemaakt. Vanaf hier kunnen ook diverse tracking tochten worden gemaakt aan de hand van verschillende paaltjes routes. Je hebt vanaf hier een paar mooie vergezichten en de glooiing is niet te heftig waardoor er ook een MTB route is aangelegd. Ik begin om een uur of drie te wandelen maar merk dat ik alleen ben. Als ik rond vijven aankom is het echter een drukte van jewelste. Meeste mensen wandelen na vijven als het minder warm is. Gekke Europeanen, je gaat toch niet midden op de dag wandelen…. Als ik op een top sta met uitzicht op uitgestrekte regenwouden van Borneo, zie ik de lucht betrekken en hoor de donder. Tijd om weer naar ‘huis’ te gaan.