Dag 3, Zondag 12 April, Wandelen in de achtertuin in Lumut

Op een normale werkdag sta ik half zes op, na wassen en tandenpoetsen, druk ik op de knop om de poort te openen, stap in de auto en sla rechtsaf het zandpad op richting werk. In de twee jaar dat ik hier verblijf nooit de zandweg links gereden. Heeft ook weinig zin want ik vertrek met donker en kom terug met donker. Het schemert hier niet en is altijd rond kwart over zes donker of licht. Na lekker uitslapen op zondag dan maar eens de wandelschoenen aan en op pad. Mickael, onze houseboy, durft dat eigenlijk niet want er lopen nogal wat ‘wilde’ honden rond, hij adviseerde een stok mee te nemen. Het is echter alleen de buurhond die wat wild is en heb daarna geen hond meer gezien. Op Google maps is dit een kaarsrechte weg van zo’n 10 km die ophoud bij de rivier de Belait bij het plaatsje Badas. De legende gaat dat je hier geen rood shirt mag dragen…. Dus ik snel een wit shirt aan en op pad. Eerste stuk total snelweg is ongeveer een km lopen onder de 66000 volt electriciteits kabels door. Daarna, onder de snelweg door, verstompt het geluid van de snelweg al snel. de electriciteits kabels zijn verdwenen maar links en rechts nog wel dikke pijpleidingen. Tweemaal daags rijdt er een dikke HI-LUX langs om te controleren op lekkage. Ook een bordje met oppassen militair gebied. Hier worden de commando’s klaargestoomd. Toch ben ik een beetje angstig. Ondanks dat er goed gemaaid wordt langs de weg loopt links een kreetje en rechts dichte begroting van hoog gras. Wat als er plotseling een krokodil uit de kreek schiet of een dikke varaan uit de struiken. Ik besluit dat het veiligst is dan op de pijpleiding te springen die een metertje boven de grond loopt. Gelukkig alleen een varaan op afstand over het pad zien lopen, ik denk dat hij banger is voor mij dat ik voor hem. ook beginnen hier de contouren van het regenwoud zichtbaar te worden. uitgestrekte bomen rijen met af en toe een boom reus. In de verte meen ik een hangend dier te ontwaren aan een van de bomen, maar heb helaas alleen geen verrekijker mee. Ik maak een onscherpe foto voor het bewijs, was het een Orang Oetang… aangezien de weg oneindig lijkt keer ik na een uur weer om. Zonder water moet je oppassen. Licht verbrand kom ik weer in het guesthouse nummer 21.