Dag 29-32 Weekend 29-31 Mei, Karaoke
Het weekend staat weer voor de deur. Niet dat het iets uitmaakt voor mij. Ik heb drie weken weekend. Iedere ochtend pak ik de eerste zonnestralen mee. Op de oprit eet ik mijn ontbijtje, een geroosterd broodje met jam en yoghurt met Cruesli gevolgd door een kopje koffie. Ondertussen luisterend naar het nachtprogramma van Radio 2 op de oude JBL wifi speaker van Tim. Ik hou van routine. In de middag rijd ik naar Tutong. Heb op de kaart een strand met een parasolletje zien staan, dat betekent natuurlijk een publiekelijk strand, wie weet of daar wat mensen zitten. Om er te komen rijd ik weer over een uitgestrekt land engte, net zoals vorige maand in Danau, rechts de zee en links de rivier. Na 5 kilometer moet ik een zandpad oprijden. Het is droog dus dat moet lukken met de Mazda. Ik zie nergens een parkeerplaats dus zet de auto aan de kant. Op de pier staan 5 man te vissen. Niet erg druk. Ook nergens een spoor van horeca, waarvoor staat het parasolletje op de kaart als er niets is…Ik loop de pier af en aan het einde zie ik nog een paar jongens vissen, niemand op het strand, geen strandtent te bekennen.
De volgende dag een ochtend run, mijn wekelijkse hard loop sessie op het zandpad achter het guesthouse. Een uurtje interval doet me goed. Omdat de weg kaars recht is, is de route zelf erg saai. In de verte zie ik wel de hoge bomen van het woud en veronderstel dat daar de apen slingeren. Ook de vlinders, libelle’s en vogels onderweg maken de boel nog een beetje levendig. Als ik verderop een wild zwijn op de weg zie lopen besluit ik om te keren.
In verband met Hari Raya is het s’ avonds open house bij Mark. Het is een gezellige boel en de karaoke set staat al snel weer op tafel. Normaal zing ik niet maar iedereen moest wat zingen vandaag. Ik waag me aan ‘Tuti Fruti’ van Little Richard. Ik ken hem goed omdat het een van de 45 toeren plaatjes van mijn vader was. Zoveel singeltjes hadden we niet dus deze vaak gedraaid op een oude pick-up. Hij was de grondlegger van de ‘Rock en Roll’. Zag overigens dat hij afgelopen week overleden was.
Zondagochtend kijk ik hoopvol op de nieuws sites. Zou het geslaagd zijn de spaceX raket te lanceren? Na uitstel afgelopen week zag het weer er niet gunstig uit maar ze hebben het gered. Eindelijk weer een ruimtevlucht door de Amerikanen. Ik had graag met Lukas en Tim willen kijken maar het was te laat voor mij: drie uur ’s ochtends. Voor de space shuttle vluchten zat ik vroeger wel klaar en zelfs in 1986 naar Utrecht geweest met mijn ouders waar Wubbo Okkels en Chriet Titulaer een ruimtevaart evenement organiseerden. Tegen de Dom toren stond zelfs een grote raket opgesteld. Ik had plakboeken vol van de space shuttle. Hoe lang zal het nog duren voor we weer naar de maan of zelfs Mars gaan?
In de avond wordt er gevoetbald bij OPP. We deden dat eigenlijk iedere week maar door de Covid natuurlijk niet. Langzaam maar zeker laten we de touwtjes ook hier wat vieren. Waarschijnlijk stoppen we vanaf begin Juli met groep 1 en 2. Het is nog wel afwachten wat de regering hier doet: moeten we twee weken in quarantaine als we terugkomen of niet. Ik krijg inmiddels wat hoop op een terugkeer.
Met pijn in mijn hart heb ik inmiddels ook besloten te stoppen met voetballen op Zondag ochtend, ik heb niet zoveel gespeeld afgelopen jaar en merk dat de tegenstanders steeds jonger worden. Einde van een tijdperk. Toch meer dan dertig jaar op het veld gevoetbald. Ik blijf nog wel zaalvoetballen natuurlijk en, wanneer mogelijk, 35+ toernooitjes.
Maandagmiddag loop ik nog even over het strand hier in de buurt. Na een ochtendje frans leren even de benen strekken. Het blijft fascinerend hoe die kleine zandkrabbetjes tijdens eb, kleine bolletjes draaien. Ze halen hun voedsel uit het laagje rond de zandkorrels en draaien er dan een balletje van. Die balletjes samen vormen een mooi geheel. Tijdens vloed zijn alle bolletjes weg en de volgende dag begint alles van voren af aan.
