Dag 13, Woensdag 22 April, Lotgenoten

Vandaag is Arif begonnen met werken op mijn positie in OPP. Hij werkt tegenwoordig voor Total Denemarken en kan die kant ook niet op dus dat komt mooi uit. Mijn normale ‘back to back’ komt uit Maleisie en die kan daar het land niet uit. Heb een tijdje met Arif gewerkt in het verleden dus hij weet hoe het werkt. Via teams en outlook email kan ik hier in het guesthouse  op mijn eigen laptop wel alles volgen wat er in OPP gebeurt maar het is natuurlijk lekkerder als er iemand op je plek zit. Ook wordt ik iedere avond op de hoogte gehouden door Mark als hij mijn pannetje met eten komt brengen. Op anderhalve meter steekt hij dan een sigaretje op en nemen we de dag even door. Het is een typische amerikaan die ervan houdt te praten, iedereen is ‘buddy’.

Vandaag met de andere jongens uit groep 2 afgesproken. Zij zitten vast in het guesthouse van SPIE even verderop. De lokale mensen kunnen gewoon naar huis maar de ‘buitenlanders’ kunnen het land niet verlaten. SPIE levert al het onderhoud personeel en de operators, zij zijn veruit in de meerderheid. We lopen maar met een paar man van Total.

Als ik de oprit oprijd staat Bernard al te wachten. Hij verveeld zich ook. Hij kan niet terug naar huis. Ze hebben een gasthuis aan de rivier. Iedere ochtend komt er een dikke krokodil zonnen op de oever. Overal langs de oever staan bordjes: pas op voor de crocs. We lopen naar de steiger en ik hoop op een glimp van het reptiel op te vangen. Moet je nagaan dat ze al miljoenen jaar op deze aarde rondlopen. Natuurlijk heb ik al eens een krokodil gezien. Vastgehouden zelfs, in Florida twee jaar geleden, maar zo een beest zien, in zijn eigen habitat, zonder kooi is toch mooi. Helaas komt hij niet tevoorschijn, zelfs niet als ik een takje in het water gooi. ‘Als je lang wacht dan zie je hem wel’ zegt Dennis. Dennis is onze operator en komt uit Maleisie, uit een plaatsje net over de grens met Brunei. Ook hij zit hier vast, de grenzen zijn dicht. Hij slijt zijn dagen met vissen en is maar begonnen met een moes tuintje naast het huis. We praten even bij, nemen een selfie voor onze andere collega’s en daarna besluit ik nog even over het strand te wandelen. Bernard liet me nog een filmpje zien van een krokodil op het strand, hier niet ver vandaan. Dat filmpje was van vorige maand. Die bestaan dus ook, zee krokodillen.

Naast het strand zie ik een oude baas gehurkt op het gras zitten. Hij heeft zo’n typisch chinees baardje en is bezig met een enorm mes ,een kokosnoot schoon schrapen. Waarschijnlijk doet hij dat om deze daarna te verkopen. ‘Zonder haren een betere prijs dan met’ veronderstel ik. Als ik mijn slippers uit doe voel ik een steek op mijn teen. Als ik naar beneden kijk zie ik een dikke mier zitten. Ik sla hem weg en ren naar het strand. Misschien dat het zoute water helpt tegen een mierensteek. Op het paadje naar het strand wordt ik bijna omver gereden door een dikke Toyota Fortuner. Een man stapt uit en begint in het zand te scheppen. Hij vult een zak met zand er rijdt weer weg. Vreemd. Zal wat zand nodig hebben gehad om een paar stenen recht te leggen op zijn terras. In de verte zie ik de vlam van OPP. Vergeleken met onze buurman hebben wij maar een klein vlammetje. BLNG ( Brunei Liquefied Natural Gas ) heeft een veel grotere. Het vlammetje is nodig om te waarborgen dat het gas ontstoken wordt in het geval van calamiteit en er veel gas afgeblazen moet worden. Vanuit OPP sturen wij ons gas direct naar BLNG. Zij maken er vloeibaar gas van, wat dan in kleine gasflessen of in grote tankers afgevoerd wordt naar de rest van de wereld. Nu liggen er ook twee tankers voor de kust, met van die grote bollen erop. De ene is net klaar en staat op punt vertrekken. Twee sleepboten liggen klaar om te assisteren. Een zwarte rookpluim uit een van de slepers geeft aan dat ze de sleeplijnen strak trekken en de enorme tanker wordt losgetrokken van de kade. Deed me denken aan Hollands Glorie, een boek over sleepboten van Jan den Hartog. Ik had dat boek gelezen op de MAVO, dus toen ik naar de HAVO ging dacht ik slim te zijn en dat boek op mijn lees lijst te zetten. Niet mogelijk zei de leraar. Teveel roman. Ik moest echt aan Multatuli en de Leeuw van Vlaanderen…