Dag 11, Maandag 20 April, Op de helft!

Vandaag zit ik op de helft. Nog 10 dagen dan mag ik weer aan het werk. Besluit maar even solidair te zijn met de rest van de wereld en een dagje thuis te werken. Gezien mijn liefde voor geschiedenis maar weer een e-book gekocht. Nadat ik: “reizen tussen de lijnen  (dwars door indonesie)” had uitgelezen viel mijn oog op een boek dat hoog in de top 5 van het historisch nieuwsblad staat:  ‘Sapiens, een kleine geschiedenis van de mensheid’. Lekker om de dag mee te beginnen. Na een uurtje lezen kruip ik achter de laptop om mijn harde schijf eens op te schonen en een back up te maken. Ook altijd klusjes die ik meestal uit stel maar nu even tijd voor heb. Ik scroll door massa’s foto’s van afgelopen jaren: familie weekenden, vakanties, ons huis op de Swarte Liester, voetbal, tennis, verjaardagen, alles komt voorbij. Ik merk dat ik er wat weemoedig van wordt, emotioneel bijna. Is het wel zo’n goed idee dit nu te doen. Ver weg van huis en mijn terugvlucht nog niet geboekt. We face timen wel om de dag maar het is toch niet hetzelfde als tijdens het avondeten samen, aan tafel, de dag door te nemen, nadat Mafalda een gehaktbal met spinazie op tafel heeft gezet. Ook mis ik het om samen met Lukas, aan tafel, een bordspel te spelen, met Tim te zaalvoetballen en ’s avonds tegen Mafalda aan te kruipen.

Gezien de hoeveelheid foto’s vandaag met 2015 begonnen. Ik exporteer ze naar de harde schijf en wis ze dan van de computer. Altijd een raar gevoel, deleten van foto’s.

In de middag kan ik het toch niet langer volhouden en besluit toch nog een klein ritje te maken. Na de verplichte temperatuur check bij OPP ( met 37 graden iets verhoogd, normaal is hij rond de 36,4) rij ik door naar een weggetje hier in de buurt. Naast OPP ligt, aan de overkant van het kanaal, een methanol fabriek:BMC (Brunei Methanol Company), het grappige aan een methanol vlam is dat je die bijna niet kunt zien. Met name bij brandbestrijding van dit soort chemicaliën is het oppassen niet te dicht bij te komen, je voelt de hitte maar het is lastig te zien waar het brand. De weg tegenover BMC is een kronkelig weggetje langs allemaal landbouw veldjes. De weg is vrij steil en niet goed onderhouden. Het is inmiddels in de namiddag en ik zie verschillende boertjes tussen de struiken door lopen op wat te oogsten. Over de struiken zijn netten gespannen tegen de vogels. Als ik een boertje naar boven zie klimmen met een blauwe tas vol met groenten stop ik.  Stap uit en vraag wat het is. Cucumber zegt hij, maar er ligt nog iets naast wat niet op een komkommer lijkt vraag ik. Hij brabbelt iets maar ik kan hem niet goed verstaan. Ik vraag of ik zijn ‘photo’ kan ‘taken’. Hij trekt zijn shirt aan en gaat trots naast zijn groenten staan.

Thuis aangekomen belt Mark me op. We hebben een probleem op een van de platforms, de hydraulische druk valt langzaam weg. Normaal is een pomp voldoende om druk te houden, doordat de druk wegliep hebben ze de tweede back up pomp gestart en nog steeds loopt de druk naar beneden. Ik stel voor om de eerste pomp te stoppen om te kijken of misschien de PSV ( overdruk veiligheidsklep) van deze pomp doorlekt. Inderdaad na stoppen van die pomp is het probleem opgelost. We kunnen op de backup pomp blijven lopen totdat de jongens morgen weer offshore zijn. Met een fijn gevoel ga ik slapen.