Vrijdag 14 Augustus, dag 7, Makan

Als ik wakker wordt doe ik altijd eerst de gordijnen open om het daglicht binnen te laten. Het zijn van die dikke gordijnen waar geen licht doorheen komt om de kamer donker te houden. Velours geloof ik net als bij mijn oma in Dokkum vroeger. Als ik bij haar op de Altenastreek logeerde mocht ik altijd de gordijnen dicht doen ’s avonds, dat waren ook van die dikke waar geen zonnestraaltje doorheen kwam. Daarna gezellig, met zijn tweeën, Mies Bouman kijken of de 123 show van Rudi Carell. Ik praat alweer over 40 jaar geleden.

In een situatie als deze leef je van de speciale momenten, de ankerpunten in een dag, naast de dagelijkse routines die ik zelf kan invullen zijn er de elementen van buitenaf waar je geen invloed op kunt uitoefenen. Dat zijn er drie voor mij: ontbijt, lunch en diner. Drie keer op een dag wordt er een pakketje op de stoel bij de deur gezet en op de deur geklopt. Ik wacht dan even een paar seconden voordat ik de deur open om het personeel een kans te geven op ‘veilige’ afstand te komen.

Het ontbijt wordt rond 06:30 gebracht. Aangezien ik dan nog lig te slapen is het ei dan al vaak afgekoeld. In het pakketje zit een bruin bolletje, vaak een afbak-bolletje, zo’n kleine die je vaak in de assortiment zakken liggen bij de supermarkt. Daarbij dan een cupje boter en aardbeien jam. Afwisselend scrambler eggs, gekookt ei of spiegelei, soms wat champions of 4 stukjes gebakken aardappel of melk met cornflakes. Altijd een stukje fruit er bij, meloen of sinaasappel. Het is eigenlijk precies wat ik elke morgen eet als ik op mijn werk ben, het is niet veel maar als je nagaat dat je hier ook niet veel beweegt is het voor mij genoeg en bevat volgens mij ook wel genoeg voedingsstoffen.

Rond 12:00 wordt de lunch gebracht. In hetzelfde type bakje ligt meestal in 1 van de 4 compartimenten een stukje kip, soms vis filet en heel soms wat vlees. de groente bestaat in 90% van de tijd uit broccoli en/of bloemkool. Deze is niet de zachtgekookt maar geroerbakt. Hij is dus nog wat knapperig. Weet zeker dat ze Mafalda geen plezier mee zouden doen. In het laatste vakje liggen dan wat aardappelschijfjes of geribbelde frietjes. Ook hier weer een paar stukjes fruit in een apart bakje. De set wordt gecompleteerd door een plastic zakje met daarin een plastic lepel, plastic vork, een servetje en een zakje ketchup. Ik denk dat de Corona crisis wereldwijd ook een vermenigvuldiging aan plastic afval oplevert omdat het meeste na een keer gebruik weg wordt gegooid.

In de kamer tegenover me zitten een Australische moeder met een zoon en dochtertje. Haar man en baby zitten in de kamer ernaast. Het dochtertje is een jaar of 5 en de zoon rond de 14 jaar. Rond de avondmaaltijd wordt hij ongeduldig en kijkt vanaf half zes iedere 5 minuten of het eten al is gebracht, deur gaat open kijkt op de stoel en kijkt de gang in en sluit de deur weer. Dat jonge puber lijf zal wel trek hebben. Er is altijd de mogelijkheid om eten te bestellen. Dat wordt dan door de receptie naar de kamer gebracht maar tot op heden heb ik daar geen behoefte aan, ik red het met de maaltijden die ze serveren.

Iets na zes uur wordt dan diner gebracht, eigenlijk hetzelfde als de lunch maar zit hier ook wel vaak pasta bij. In plaats van het fruit zit er dan in het extra bakje een toetje, cake of iets anders. Het is zaak de gang in de gaten te houden, het eten koelt snel af en dat is niet lekker meer. In mijn eerste week stond kamer nummer en type voedsel met stift op het bakje. In mijn geval dus ‘532 W’ dus kamer 532 met westers voedsel. Dat maakt het makkelijk voor de uitserveerders om te checken of het juiste bakje naar de juiste kamer gaat. Maar sinds een paar dagen kreeg ik een ander nummer, gelukkig wel met een W. Ik zag de serveerders dan nerveus door de gang heen lopen. Ik denk dat er wat verkeerd is gegaan want vanochtend kreeg ik een bakje met niks erop geschreven. Waarschijnlijk is de strategie verandert en brengen ze alleen nog maar rond met een lijst. Op de lijst staat dat 532 een westerse maaltijd heeft en zetten ze de juiste op mijn stoel.

Als tussendoortjes heb ik wat stroopkoeken meegebracht. Zo rond de koffie van 10 uur neem ik er dan een koek bij. In de middag dan een handje M&Ms. De gele met een ook erin, genieten. Een moment om naar uit te kijken. In de avond heb ik niet zo’n trek meer. Ik heb wel wat nootjes en een rol Pringles meegenomen maar die staan nog onaangebroken op de minibar. Zoals gezegd krijg ik iedere dag 4 flesjes water, de helft gebruik ik als water en de andere gebruik ik voor oplos-koffie of zwarte-thee. De Old Amsterdam en baby Gouda die ik op Schiphol heb gekocht laat ik in de koelkast liggen voor een gezellig avondje met Serge en Mark als ik weer aan het werk ben. Serge is 4 maanden thuis geweest en is halverwege Juli vanuit Toulouse terug naar Brunei kunnen komen. Mark is door de situatie in Amerika nog steeds niet naar huis geweest. Hij is in de tussentijd al twee keer opa geworden…

Al met al is het eten dus prima, nu ben ik geen lastige eter dus dat valt mee. Met de spreuk van de dag: “ eten wat de pot schaft “, kom je dus een heel eind.