Dinsdag 18 Augustus, dag 10 & 11, de Gulden Draak

Waar moet je over schrijven als je twee weken op een hotelkamer zit en er niet uit mag. J.M.A. Biesheuvel heeft eens een boek geschreven over zijn studeerkamer ( Reis door mijn kamer ) en beschreef alle objecten die daar stonden en de herinneringen die hij er aan had. Wat er in de stoel allemaal gebeurt is, de foto’s aan de muur, de pennen op de tafel. Het kan dus wel, een boek vol schrijven met herinneringen. Laatst met Richard zitten filosoferen over de elementen van geluk Welke factoren bepalen hoe gelukkig een mens is. Een ervan zijn ervaringen. Die maak je natuurlijk niet door de hele dag op je I-pad te zitten maar door te reizen, uit eten gaan, naar een expositie of concert of dingen te ondernemen. “Collect moments, not things”. Alhoewel ik me erg gelukkig voel als ik in mijn Mercedes stap, maar dat heeft misschien te maken met het feit dat ik dat niet iedere dag kan doen, dit jaar zeker niet.

Wees niet bang dat ik alle objecten in deze kamer ga bespreken, dan zou het een dun boekje worden maar de momentjes van geluk zitten hier meer in het chocolaatje bij de koffie of het mailtje van mijn ouders dat ik iedere ochtend krijg met hun belevenissen op de camping in Beilen. Dat zijn momenten om naar uit te kijken. Ook het facetimen met het thuisfront doet me goed ( Is facetimen eigenlijk een werkwoord?). Wel vervelend is de internet connectie die af en toe wegvalt.

Minder gelukkig wordt ik van het telefoontje van mijn back to back vanochtend. Hij is nog steeds bezig met zijn visum waardoor hij niet meteen naar huis kan komend weekend. Aangezien we nu 6 weken op 6 weken af lopen is het belangrijk al het papierwerk op tijd op orde te hebben om zo snel mogelijk naar huis te gaan. Met die verplichte quarantaine tegenwoordig is iedere minuut thuis meegenomen. Ik hoop dat het geen effect heeft op ons schema voor de rest van het jaar. Daar zal ik Zondag met hem over praten als ik weer op de zaak ben.

Zaterdagmorgen om 9 uur wordt ik ontslagen uit quarantaine. Hopelijk kan ik nog even gebruik maken van het zwembad dan. Het zwembad waar ik al iedere dag tegen aankijk en 24/7 het watervalletje hoor stromen dat van 2 meter hoogte in het bad klotst. Druk is het er nooit. Alleen in het weekend een paar keer wat families zien zwemmen, kinderen vooral. De vrouwen en meisjes helemaal bedekt, warm hoor. De kinderen hebben een enorm plezier, ze spatteren wat af. Ik heb dan medelijden met het meisje verderop in de gang. Ze is ongeveer 4 jaar oud en ik stel me zo voor dat ze voor het raam staat te kijken naar de kinderen in het zwembad. Zij mag er niet naar toe. Rond de middag komt er een zakenmannetje wat baantjes trekken. dat duurt ongeveer 20 minuten dan is hij ook klaar. Al die tijd, vanaf een uur of acht in de morgen, zit er een ober achter de poolbar. Hij maakt wat schoon, speelt op zijn telefoon, loopt wat heen en weer, maakt wat schijnbewegingen en hoopt dat het snel 1 uur wordt, daarna zie ik hem niet meer. In die tijd heb ik hem nog nooit een drankje zien serveren.

Iedere dag rond een uur of 4 wordt ik gebeld door de zuster op de gang. “ How are you sir” , “I am fine thank you” antwoord ik en dat was het. Even checken of ik nog leef denk ik, een formaliteit. Daarna bel ik housekeeping om te vragen of ze de 4 flessen water voor de deur kunnen zetten met de zakjes koffie en thee. Die staan er dan binnen 5 minuten. Service is prima hier. Op de gang hoor ik de kinderen dan schreeuwen en rennen door hun kamer. Rond 5 uur is daar het speeluurtje begonnen. Die kinderen kunnen natuurlijk ook niet stilzitten de hele dag. Hedwig belt ook nog even, ze staat met het konijn bij de dierenarts, een druppend oog. Vorige week al een konijn begraven in een ‘rituals’ tasje en nu dit weer. Hoop dat het meevalt, niet fijn voor die dieren met de hitte. Martijn had het beter voor elkaar. Hij stuurt via de app een foto. Hij is voor Luc  op zoek naar een kamer in Tilburg. De foto laat een bierflesje op een terras zien.  Betekent dat dat de kamer gevonden is, gewoon een tussenstop omdat het zo warm is of dat de kamer zich boven een terras bevind? Het biermerk is wel bekent: “Gulden Draak”. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Het brengt me terug naar Praag, eerder dit jaar, voor de verjaardag van Richard, waar we met 5 man in een cafeetje Gulden Draak dronken. Je raad wel hoe dat cafe heette. Memories. Heeft Richard dan toch gelijk met zijn geluksfactor. Waar kan ik langer van genieten: van een herinnering aan Praag of een ritje in mijn Mercedes. We zullen het over 10 jaar pas weten als de koets is ingeruild maar stiekem weet ik het al. Met al deze vergankelijkheid moeten we initiatief nemen dus stimuleren en stel ik voor een spreuk van de Romeinse dichter Horatius te gebruiken:

“Carpe Diem” , “Pluk de dag”.