Dag 2 ook onderweg

Vandaag laatste dag. Wekker kwart voor zes, zoals iedere dag. In de hilux naar het werk. Het had hier behoorlijk geregend dus het zandweggetje van ons guesthouse was behoorlijk nat. De 4x4 had hier echter geen enkele moeite mee. 5 minuten later ontbijtje op de zaak. De vitrine ligt altijd vol met noedels, rijst en andere Aziatische maaltijden maar voor deze hollander iedere dag, twee ommeletjes met twee boterhammen en wat cornflakes.

Na de verplichte rapportages in de morgen komt Arif mij vervangen. Mijn back to back komt uit Brunei en is de komende 4 weken verantwoordelijk voor de gasproductie. Afgelopen weken was hij vrij en ivm de 72ste verjaardag van de Sultan was er genoeg te doen in Brunei. Hij viert zijn verjaardag niet een dag, niet twee dagen maar een hele maand....

Na de handover met hem te hebben doorgesproken is het tijd om afscheid te nemen. Net na de middag wordt ik opgehaald door Hafiz, hij is onze vaste chauffeur. Voor lange ritten mogen we niet zelf rijden dus brengt hij ons naar de luchthaven. Van Lumut naar Bandar de hoofdstad is een dik uur rijden. De natuur is nog redelijk ongerept in Brunei omdat, anders dan in Maleisie, hier geen palmbomen voor palmolie staan. De Sultan zorgt voor een redelijk levensonderhoud van zijn onderdanen, maar wat na het tijdperk van de olie en gas.....

Aangekomen op de luchthaven blijkt de koffie corner na de douane te zijn weggehaald. Nergens een kop koffie te krijgen. Tijdens twee uurtjes wachten ben ik maar begonnen met Netflix serie. De moord op Tupac en Notorious BIG. 

Vlucht Bandar naar Singapore is 1:45 uur. Voor iedere vlucht met Royal Brunei wordt een gebed afgespeeld. Het is namelijk een erg islamitisch land. Eenmaal geland op Changi airport is het ook alweer ochtend in Amerika en komen ook de eerste foto’s uit de States binnen:De jongens in de hot tub na het ontbijt. De gehuurde auto ziet er ook goed uit. Even rekenen hoe laat het overal is. Hier 21:00, dan in Amsterdam 15:00 dus is het in Orlando 9:00 uur ‘s ochtends. Dat is een heel gereken met drie verschillende tijdzones.

Maar goed, ik zit samen met mijn collega Serge, die vanavond naar Parijs vliegt, in de lounge aan ons eerste biertje te nippen om onze vakantie in te luiden. Hij gaat volgende week naar Canada, naar zijn dochter.

Ik sta nu op het punt naar Nederland te vliegen. Ik kom daar half acht aan waarna ik om twee uur doorvlieg naar Orlando. Net te weinig tijd om thuis even op te frissen. Daar staat tegen over dat ik Mafalda en de kids na vier weken weer in de armen kan sluiten.